دل من در دل شب

آسمان سربی رنگ 

 من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ
 

می پرد مرغ نگاهم تا دور
 

وای ، باران 

 
باران  ؛ 

پر مرغان نگاهم را شست 

 
اب رؤیای فراموشیهاست 

خواب را دریابم 

که در آن دولت خاموشیهاست 

 
من شکوفایی گلهای امیدم را در رؤیاها می بینم 

 
و ندایی که به من می گوید : 

 ”گر چه شب تاریک است 

دل قوی دار ، سحر نزدیک است “ 

دل من در دل شب 

 
خواب پروانه شدن می بیند 

 
مهر درصبحدمان داس به دست  

خرمن خواب مرا می چیند...